Sny

Ostatnio znowu dużo mi się śni. Może lepsze to, niż bezsenność, która też mnie dopada raz na jakiś czas. Wtedy wiem, że coś jest nie tak, że gdzieś te stłamszone emocje się kumulują i że powinnam je uwolnić. Tylko jak? Czy wystarczy się wypłakać w poduszkę? Często to pomaga, ale wolałabym nie musieć się ukrywać. Chciałabym móc się zwyczajnie rozbeczeć kiedy chcę, i nie odpowiadać na pytanie "dlaczego płaczesz, co się stało". Chciałabym, żeby ktoś mnie po prostu przytulił i poczekał aż mi przejdzie...
Najgorsze są koszmary, a niestety często mi się przytrafiają. Kilka dni temu śniła mi się wojna, i jakaś banda uzbrojonych talibów czy innych ruskich wbijających do mieszkania. Oczywiście do mojego byłego mieszkania, bo większość koszmarów toczy się właśnie tam. Przypadek? Nie sądzę. Nie sądzę też, że ci uzbrojeni napastnicy, przed którymi usiłowałam się ukryć byli odzwierciedleniem sytuacji w Ukrainie. Raczej to sytuacja w mojej głowie. Może powinnam dać się złapać? Na szczęście się obudziłam, więc się nie dowiem.
W ostatnim czasie śnią mi się też osoby, których bardzo dawno nie widziałam. Nie wiem, czy coś to oznacza. Może po prostu podświadomie czekam, aż łaskawie ktoś zapyta "jak jest, jak się czujesz?". Chyba od tego są przyjaciele? Minęło 7 miesięcy od śmierci mojego Synka więc raczej się nie doczekam. Zwykłe pytanie, ale pewnie boją się odpowiedzi. A może ja potrzebuję czasem powiedzieć na głos, że jest do dupy? Że tak strasznie boli? Chciałabym, żeby ktoś czasem zapytał. Te osoby, które się interesują, mogę policzyć na palcach jednej ręki i jeszcze mi kilka palców zostanie... Jak to mówią "przyjaciół poznajemy w biedzie". 
A dziś... Dziś śniły mi się dwie kreski. Oczywiście nie takie zwykłe na teście, bo moje sny nie są nigdy zwykłe. Jakoś te kreski odbiły się na majtkach, które gdzieś schowałam, pewnie przed Mężem żeby jeszcze nic nie mówić. I potem wróciłam do tych majtek, czy aby na pewno test był pozytywny, a tam tych kresek się zrobiło cztery. Oczywiście panika, bo przecież wypiłam wczoraj lampkę wina... Faktycznie przed snem wypiłam. Czy ten sen oznacza "nie pij więcej bo Ci odbija" czy może coś innego? Czasem moje sny są prorocze. Ale jakoś się nie łudzę. Zgubiłam już gdzieś nadzieję. Więc dziś, mimo dwóch kresek, smutno. A może właśnie dlatego. Bo to tylko sen...

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Jak to się zaczęło...

Obraz
Zaczęło się właśnie tak... W niewytłumaczalny sposób pewnego pięknego wiosennego dnia stwierdziłam, że w tym miesiącu zajdę w ciążę. To nic, że staraliśmy się miesiąc w miesiąc od lat. Nadszedł ten moment, że po prostu to WIEDZIAŁAM. Ot tak, już w dniu owulacji. Do dziś nie potrafię tego zrozumieć, ale wiem że nigdy wcześniej nie byłam niczego aż tak pewna. I słowo stało się ciałem (Boże, wybacz). Tzn. najpierw były dwie kreski na teście, badania krwi, pusty pęcherzyk w macicy... Ciało pojawiło się potem. W tym maleńkim pęcherzyku maleńkie ciałko naszego Synka. Bo że to Synuś, też wiedziałam od początku. Skąd? Jestem wiedźmą 😉 A potem lawina ruszyła.... Lawina emocji, przeróżnych. Niestety głównie negatywnych, z upływem miesięcy coraz większych i większych. I tak ta lawina mnie porwała, a ja dziś nadal walczę żeby się spod niej wygrzebać. Chociaż nie, to złe porównanie. Raczej już pod nią zostanę, może na zawsze. Ale przeżyłam, odgrzebałam trochę śniegu i wystawiłam głowę
Czytaj więcej

Urodziny

Dziwnie tak pisać w zasadzie do nikogo, bo przecież nie wiem czy ktokolwiek to przeczyta. To mój pierwszy w życiu blog, nawet nie wiem jak się za to zabrać. Ale nie muszę wiedzieć.  Wczoraj miałam urodziny a to jest mój prezent dla mnie. Ile mam lat? To nieważne, ważne jest to, że mój Synek miałby dziś 3 tygodnie. Niestety nie było nam to dane. Urodził się w lipcu zeszłego roku, był ze mną tylko 11,5 tygodnia... Od tamtej pory niezmiennie za Nim tęsknię. Dzień po dniu, tydzień po tygodniu itd... i tak już do końca. Miłość nie umiera po śmierci dziecka, nawet jeśli zmarło przed narodzeniem. Ból nie zmniejsza się wraz z upływającym czasem, ale da się z nim żyć. Trzeba się "tylko" do niego przyzwyczaić, że będzie z nami już na zawsze, i nie ma na niego lekarstwa. Można próbować go uśmierzać na różne sposoby, ale ja nie polecam. Zawsze wraca. Wiem, że Ty, która być może to teraz czytasz jesteś zawiedziona, bo nie takich wiadomości szukasz. Liczyłaś na to, że z czasem będzie lżej?
Czytaj więcej

"Będzie dobrze"

Zaskoczyła mnie dziś koleżanka z pracy. Byłyśmy razem w archiwum i tak ni stąd ni zowąd zapytała jak u mnie, czy wiem co dalej odnośnie leczenia itp. Nigdy wcześniej nikt poza S. nie pytał mnie jakie mamy dalsze plany. Powiedziałam co wiem, czyli w sumie niewiele poza tym że w planach jest inseminacja ale kiedy? Chwilę pogadałyśmy i musiałam uciec bo już mi się łzy w oczach kręciły jak doszłam do tematu pieniędzy... A w międzyczasie ona zaczęła mówić że mi życzy z całego serca i że będzie dobrze... Nie lubię jak ktoś tak mówi. Nikt tego nie wie! Powiedziałam więc, żeby tak nie mówiła a ona na to że trzeba w to wierzyć. Nie wiem czy trzeba? Czy ta wiara cokolwiek zmieni? Chyba tylko na gorsze, jeśli jednak się nie uda. Może lepiej nastawić się na nie i miło zaskoczyć. A z drugiej strony jest coś jak samospełniająca się przepowiednia. Czy to tak działa? Tego też nie wiem. Póki co wszystkie moje przeczucia się sprawdzają, spełnił się również sen o drożnych jajowodach. Czy spełnią się te o
Czytaj więcej