Mieszanka emocji

Wczoraj rano zrobiłam ten nieszczęsny test ciążowy. Oczywiście zgodnie z przewidywaniami był negatywny. Odstawiłam więc progesteron i estradiol, dziś nie będę też już brać acardu żeby nie nasilać krwawienia. Okres powinien przyjść jutro. Mam nadzieję, że tak będzie bo jestem już umówiona na wizytę monitorującą i teoretycznie będzie to dziesiąty dzień cyklu więc idealnie. Tylko dziś dziwna sprawa, bo rano zmierzyłam temperaturę i była jeszcze wyższa niż wcześniej a przecież nie brałam wieczorem cyclogestu. Powtórzyłam jeszcze test ale nadal negatywny. Jest 15 dzień po owulacji więc nie ma szans, żeby test się dwa razy pomylił. Głowa mnie też boli od wczoraj jak zwykle przed okresem więc dziwna ta temperatura. Może to przez duże dawki hormonów. Mimo że zakładałam brak ciąży w tym miesiącu to jednak wczoraj rano po tym teście było mi smutno. Jeszcze w pracy chciało mi się płakać. Można sobie w głowie coś układać a serce i tak boli, gdzieś tam pod skórą pewnie tliła się nadzieja... Głupia menda.

Martwiłam się co z dzieckiem sąsiadów, bo słyszałam je tylko jeden jedyny raz a potem cisza przez 1,5 miesiąca. Dziś byłam w piwnicy i usłyszałam jak płacze mi nad głową... Popłakałam się razem z nim, ale chyba bardziej z ulgi że ono jest. Niech już sobie płacze, jakoś to wytrzymam. Byle było zdrowe i nie działa mu się krzywda. A pewności nie mam bo jego tatuś idiota znowu się odpalił i drze japę. Szłam rano do piekarni, to na mój widok zamknął okno bo akurat była wojna domowa. Jakby to coś dało. Słychać ich przez ściany, nie muszą otwierać okien. Żal mi tego dziecka, taki debil za ojca mu się trafił. A nasz Synuś miałby kochających rodziców i nie mógł się o tym przekonać 🥹 To takie niesprawiedliwe 😭 Tak strasznie za Nim tęsknię... Dziś kupiłam Mu nowy kwiatuszek na grób, włożę do koszyczka po wrzosach, które dostał na Dzień Dziecka Utraconego. Wytrzymały prawie pół roku, mam nadzieję że ta pelargonia którą kupiłam też wytrzyma długo. Chciałabym kupować Mu teraz ubranka i zabawki... Miałby już 2,5 miesiąca 🥹

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Jak to się zaczęło...

Obraz
Zaczęło się właśnie tak... W niewytłumaczalny sposób pewnego pięknego wiosennego dnia stwierdziłam, że w tym miesiącu zajdę w ciążę. To nic, że staraliśmy się miesiąc w miesiąc od lat. Nadszedł ten moment, że po prostu to WIEDZIAŁAM. Ot tak, już w dniu owulacji. Do dziś nie potrafię tego zrozumieć, ale wiem że nigdy wcześniej nie byłam niczego aż tak pewna. I słowo stało się ciałem (Boże, wybacz). Tzn. najpierw były dwie kreski na teście, badania krwi, pusty pęcherzyk w macicy... Ciało pojawiło się potem. W tym maleńkim pęcherzyku maleńkie ciałko naszego Synka. Bo że to Synuś, też wiedziałam od początku. Skąd? Jestem wiedźmą 😉 A potem lawina ruszyła.... Lawina emocji, przeróżnych. Niestety głównie negatywnych, z upływem miesięcy coraz większych i większych. I tak ta lawina mnie porwała, a ja dziś nadal walczę żeby się spod niej wygrzebać. Chociaż nie, to złe porównanie. Raczej już pod nią zostanę, może na zawsze. Ale przeżyłam, odgrzebałam trochę śniegu i wystawiłam głowę
Czytaj więcej

Urodziny

Dziwnie tak pisać w zasadzie do nikogo, bo przecież nie wiem czy ktokolwiek to przeczyta. To mój pierwszy w życiu blog, nawet nie wiem jak się za to zabrać. Ale nie muszę wiedzieć.  Wczoraj miałam urodziny a to jest mój prezent dla mnie. Ile mam lat? To nieważne, ważne jest to, że mój Synek miałby dziś 3 tygodnie. Niestety nie było nam to dane. Urodził się w lipcu zeszłego roku, był ze mną tylko 11,5 tygodnia... Od tamtej pory niezmiennie za Nim tęsknię. Dzień po dniu, tydzień po tygodniu itd... i tak już do końca. Miłość nie umiera po śmierci dziecka, nawet jeśli zmarło przed narodzeniem. Ból nie zmniejsza się wraz z upływającym czasem, ale da się z nim żyć. Trzeba się "tylko" do niego przyzwyczaić, że będzie z nami już na zawsze, i nie ma na niego lekarstwa. Można próbować go uśmierzać na różne sposoby, ale ja nie polecam. Zawsze wraca. Wiem, że Ty, która być może to teraz czytasz jesteś zawiedziona, bo nie takich wiadomości szukasz. Liczyłaś na to, że z czasem będzie lżej?
Czytaj więcej

"Będzie dobrze"

Zaskoczyła mnie dziś koleżanka z pracy. Byłyśmy razem w archiwum i tak ni stąd ni zowąd zapytała jak u mnie, czy wiem co dalej odnośnie leczenia itp. Nigdy wcześniej nikt poza S. nie pytał mnie jakie mamy dalsze plany. Powiedziałam co wiem, czyli w sumie niewiele poza tym że w planach jest inseminacja ale kiedy? Chwilę pogadałyśmy i musiałam uciec bo już mi się łzy w oczach kręciły jak doszłam do tematu pieniędzy... A w międzyczasie ona zaczęła mówić że mi życzy z całego serca i że będzie dobrze... Nie lubię jak ktoś tak mówi. Nikt tego nie wie! Powiedziałam więc, żeby tak nie mówiła a ona na to że trzeba w to wierzyć. Nie wiem czy trzeba? Czy ta wiara cokolwiek zmieni? Chyba tylko na gorsze, jeśli jednak się nie uda. Może lepiej nastawić się na nie i miło zaskoczyć. A z drugiej strony jest coś jak samospełniająca się przepowiednia. Czy to tak działa? Tego też nie wiem. Póki co wszystkie moje przeczucia się sprawdzają, spełnił się również sen o drożnych jajowodach. Czy spełnią się te o
Czytaj więcej