Wizyta

No i po wizycie. Niby wszystko pięknie, uruchomiły się obydwa jajniki. Na każdym po dwa pęcherzyki, ale jeden ten największy lekko zapadnięty. Być może pozostałość po poprzednim cyklu aczkolwiek wydaje mi się to dziwne, bo już 9 dzień. Do owulacji jeszcze kilka dni, pęcherzyki mają po 13,5 mm więc ciężko stwierdzić, czy dojrzeją obydwa czy jeden będzie dominujący. W niedzielę rano mam zrobić zastrzyk, trochę na chybił - trafił, ewentualnie robić testy owulacyjne i jak wyjdzie pozytywny to wtedy się kłuć. No i czas powoli zaczynać starania. Mam nadzieję, że będzie lepiej niż miesiąc temu, że nie będę musiała się prosić... Zobaczymy. Póki co postanowiłam odpalić tryb "nadzieja", bo skoro są trzy zdrowe pęcherzyki to chyba prawdopodobieństwo ciąży jest większe niż przy jednym? Oby tylko owulacja przebiegła dobrze i w miarę bezboleśnie. Endometrium też jest lepsze niż miesiąc temu, to prawdopodobnie zasługa oleju z wiesiołka. Pani doktor kazała go brać nadal, i nie muszę stosować tego durnego estradiolu w sprayu 🙂 Ogólnie jestem zadowolona z tej wizyty, bo trwała prawie 20 minut i wszystko wiem, nie to co ostatnio. Jedyne co mnie niepokoi a o czym przeczytałam dopiero w domu na karcie wizyty, to ślad płynu w zatoce Douglasa, w tej fazie cyklu nie powinno go być... Wiadomości w internecie nie napawają optymizmem więc już nic więcej nie czytam. Wychodzę z założenia, że po to jestem w klinice niepłodności badana przez specjalistów, żeby w razie czegoś niepokojącego interweniowali a przynajmniej mnie poinformowali. Pani doktor nic na ten temat nie wspomniała więc nie będę się martwić na zapas. Nastawiam się pozytywnie, jutro zacznę robić testy i zobaczymy co z tego wyjdzie. Dokładnie rok temu w tym samym cyklu zaszłam w ciążę z Rafciem... Okrągłe 12 miesięcy, majówka... Dokładnie dwa lata temu w tym samym cyklu zaszłam w pierwszą ciążę, wtedy było puste jajo... Okrągłe 24 miesiące mojego życia, tyle złych zdarzeń, emocji, żalu, bólu i łez. Nikt mi tego nie wróci ale może nastąpi wreszcie jakiś zwrot tego marnego losu? Kolejny rok, życie zatoczy koło? Nadzieja... ❤️

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Jak to się zaczęło...

Obraz
Zaczęło się właśnie tak... W niewytłumaczalny sposób pewnego pięknego wiosennego dnia stwierdziłam, że w tym miesiącu zajdę w ciążę. To nic, że staraliśmy się miesiąc w miesiąc od lat. Nadszedł ten moment, że po prostu to WIEDZIAŁAM. Ot tak, już w dniu owulacji. Do dziś nie potrafię tego zrozumieć, ale wiem że nigdy wcześniej nie byłam niczego aż tak pewna. I słowo stało się ciałem (Boże, wybacz). Tzn. najpierw były dwie kreski na teście, badania krwi, pusty pęcherzyk w macicy... Ciało pojawiło się potem. W tym maleńkim pęcherzyku maleńkie ciałko naszego Synka. Bo że to Synuś, też wiedziałam od początku. Skąd? Jestem wiedźmą 😉 A potem lawina ruszyła.... Lawina emocji, przeróżnych. Niestety głównie negatywnych, z upływem miesięcy coraz większych i większych. I tak ta lawina mnie porwała, a ja dziś nadal walczę żeby się spod niej wygrzebać. Chociaż nie, to złe porównanie. Raczej już pod nią zostanę, może na zawsze. Ale przeżyłam, odgrzebałam trochę śniegu i wystawiłam głowę
Czytaj więcej

Urodziny

Dziwnie tak pisać w zasadzie do nikogo, bo przecież nie wiem czy ktokolwiek to przeczyta. To mój pierwszy w życiu blog, nawet nie wiem jak się za to zabrać. Ale nie muszę wiedzieć.  Wczoraj miałam urodziny a to jest mój prezent dla mnie. Ile mam lat? To nieważne, ważne jest to, że mój Synek miałby dziś 3 tygodnie. Niestety nie było nam to dane. Urodził się w lipcu zeszłego roku, był ze mną tylko 11,5 tygodnia... Od tamtej pory niezmiennie za Nim tęsknię. Dzień po dniu, tydzień po tygodniu itd... i tak już do końca. Miłość nie umiera po śmierci dziecka, nawet jeśli zmarło przed narodzeniem. Ból nie zmniejsza się wraz z upływającym czasem, ale da się z nim żyć. Trzeba się "tylko" do niego przyzwyczaić, że będzie z nami już na zawsze, i nie ma na niego lekarstwa. Można próbować go uśmierzać na różne sposoby, ale ja nie polecam. Zawsze wraca. Wiem, że Ty, która być może to teraz czytasz jesteś zawiedziona, bo nie takich wiadomości szukasz. Liczyłaś na to, że z czasem będzie lżej?
Czytaj więcej

"Będzie dobrze"

Zaskoczyła mnie dziś koleżanka z pracy. Byłyśmy razem w archiwum i tak ni stąd ni zowąd zapytała jak u mnie, czy wiem co dalej odnośnie leczenia itp. Nigdy wcześniej nikt poza S. nie pytał mnie jakie mamy dalsze plany. Powiedziałam co wiem, czyli w sumie niewiele poza tym że w planach jest inseminacja ale kiedy? Chwilę pogadałyśmy i musiałam uciec bo już mi się łzy w oczach kręciły jak doszłam do tematu pieniędzy... A w międzyczasie ona zaczęła mówić że mi życzy z całego serca i że będzie dobrze... Nie lubię jak ktoś tak mówi. Nikt tego nie wie! Powiedziałam więc, żeby tak nie mówiła a ona na to że trzeba w to wierzyć. Nie wiem czy trzeba? Czy ta wiara cokolwiek zmieni? Chyba tylko na gorsze, jeśli jednak się nie uda. Może lepiej nastawić się na nie i miło zaskoczyć. A z drugiej strony jest coś jak samospełniająca się przepowiednia. Czy to tak działa? Tego też nie wiem. Póki co wszystkie moje przeczucia się sprawdzają, spełnił się również sen o drożnych jajowodach. Czy spełnią się te o
Czytaj więcej