Początek końca

6 lipca. W tym dniu rok temu dowiedziałam się, że serduszko Rafcia nie bije... To był koszmar. A potem wszystko potoczyło się tak szybko. Nie mogę uwierzyć, że minęło już 365 dni. Mam wrażenie, że jeszcze wczoraj miałam Go w brzuchu, że byliśmy na urlopie, że byłam taka szczęśliwa...Jak to się stało, że minął już rok? Gdzie jest ten czas?? Tak bardzo tęsknię 🥹 Kocham Cię Synku ❤️

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Dziewczynka? ❤️

Od czego zacząć... Robaczku ❤️ dziękuję, że postanowiłeś ze mną zostać. To już 12. tydzień. No i ppwinn napisać "postanowiłaś" bo pan doktor na wizycie zasugerował, że jesteś dziewczynką. Ale ja to wiedziałam już w dniu transferu, więc w ogóle mnie nie zaskoczył 🙂 Na ten moment nie ma to dla mnie znaczenia, ważne że jesteś mimo przeciwności losu. Trochę nerwów się ostatnio przez Ciebie najadłam, łobuzie 🙃 Od dwóch tygodni mam plamienia, jak to zobaczyłam pierwszy raz to okropnie spanikowałam... Od razu na izbę, bardzo się bałam, że to już koniec, że serduszko przestało bić... Ale wszystko było bardzo dobrze, Robaczek rozwijał się książkowo co do dnia. Dwa dni przerwy i znowu plamienie, tym razem sama siebie starałam się uspokajać ale to było trudne. Zwłaszcza, że dwa razy plamienie się nasiliło i pojawiła się krew... Bardzo się bałam ale postanowiłam dzielnie wytrwać do wizyty u lekarza. Byliśmy przedwczoraj. Nadal wszystko dobrze, Robal miał już 5,6 cm i wyprzedzał wiek ci...
Czytaj więcej

TEN sen

Przyszła pora, żeby to opisać. Od śmierci Rafałka wielokrotnie śniły mi się dzieci, nieraz już opisywałam te sny. Jednak zawsze były to obce dzieci. Moim marzeniem było, aby kiedyś przyśnił mi się mój Synuś. I stało się. Przyśnił mi się w sobotę. Jednak nie o taki sen mi chodziło... Wszystko trwało chwilę i działo się w pracy, na korytarzu. Dlaczego tam? Bo właśnie w tym miejscu, siedząc na tych schodach dowiedziałam się, że nasze dziecko to chłopiec. Tak interpretuję miejsce "akcji". W tym śnie siedziałam na schodach z Rafałkiem na rękach. Trzymałam Go w ramionach, przytulałam, całowałam i głaskałam po buzi a On... nie żył. Wyglądał na roczek, pewnie z racji zbliżających się przewidywanych urodzin. Najdziwniejsze w tym śnie było to, że nie był to koszmar, ja nie płakałam, nie rozpaczałam że On nie żyje. Był jak szmaciana lalka, kiedy Go tak podnosiłam i patrzyłam na Niego, miał zamknięte oczka, śliczną buzię i ciemne włoski. A ja go tuliłam i mówiłam coś w stylu "nie sz...
Czytaj więcej

Czy los się odwróci?

Minęło znowu sporo czasu od ostatniego wpisu i jak zwykle trochę się działo. Po mojej ucieczce od życia musiałam wrócić, chciałam... No więc praca i przygotowanie do transferu w tle. Na szczęście wyniki były dobre i wszystko poszło zgodnie z planem. I tym sposobem w poniedziałek 4 marca o godzinie 11 dostałam do brzucha mojego Robaczka ☺️ Zabieg trwał kilka minut, potem leżałam kolejne kilkanaście i już, do domu. Leżąc tam w tej dziwnej pozycji głową w dół, spłynęła na mnie taka myśl, że to dziewczynka... Tak po prostu to poczułam. Nie wiem, może dlatego, że miałam na sobie różową spódniczkę i już oczekując aż mnie zawołają na zabieg myślałam o tym? To było takie dziwne uczucie, jednocześnie cieszyłam się, że to już, chciało mi się płakać ale też poczułam spokój, że to się uda... Że będzie córeczka. I od razu zaczęłam z nią rozmawiać, kibicować i motywować żeby zechciała się we mnie wgryźć. To bardzo dziwne uczucie, wiedzieć że ma się w brzuchu dziecko którego tak naprawdę jeszcze nie ...
Czytaj więcej